Próby leczenia SM wymaga konkretnych sposobów leczenia. Na witrynach ośrodków badań zajmujących się leczeniem S, np. można znaleźć wiele przydatnych informacji o tej przypadłości.Leki na stwardnienie
Leczenie SM jest w części refundowane z kasy chorych, jednak ma pewne ograniczenia czasowe oraz wiekowe. Po określonym czasie, który na dzień dzisiejszy wynosi 2 lata, chory musi płacić pełną stawkę za kuracje, która znacząco opóźnia postępowanie choroby.
Na szczęście jest wiele prywatnych klinik, które oferują przeróżne metody leczenia, które są skuteczne w zależności od predyspozycji pacjenta oraz jego podatności na konkretny lek. Obecnie najpopularniejszą i najnowszą metodą leczenia SM jest interferon beta, który stosowany jest w Europie oraz w Azji jako najskuteczniejszy lek na to schorzenie.
uznane metody leczenia stwardnienia rozsianego w Wikipedii
Nie ma leku, który pozwoliłby na całkowite zatrzymanie postępu choroby i wyleczenie, jednak dostępnych jest wiele metod leczniczych, które mogą być pomocne. Terapie są zróżnicowane w zależności od typu choroby i występujących objawów. Leczenie pozwala odzyskać funkcje utracone w wyniku rzutu choroby oraz zwolnić rozwój choroby.
Poniższe terapie modyfikujące przebieg choroby zostały zatwierdzone przez zajmujące się tym organizacje, takie jak amerykańska FDA, europejska EMA czy japońska PMDA.
Interferony:
Pochodne ludzkich cytokin, które biorą udział w odpowiedzi odpornościowej.
Interferon beta-1a: (nazwy handlowe: Avonex, Rebif, CinnoVex).
beta-1b: (nazwy handlowe: Betaseron? w Europie i Japonii Betaferon?, Extavia?). Betaseron został dopuszczony przez FDA do leczenia remitująco-nawracającej wtórnie postępującej postaci SM.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane#Uznane_metody_leczenia
Samozniszczenie -czyli auto immunologia
Nasz system immunologiczny ma za zadanie zwalczać wszelkie infekcje poprzez różne środki, którymi dysponuje nasz organizm. Przy każdym wykryciu potencjalnego zagrożenia lub wykrycia ciał obcych w obiegu naszego systemu organizm podejmuje czynności mające ochronić go przed rozprzestrzenianiem się zagrożenia. Podniesienie temperatury ciała, produkcja odpowiednich białych krwinek to tylko niektóre z naszych systemów obronnych.
Jednak zdarza się, że nasze ciało reaguje w ten sposób na komórki własnego ciała, traktując je jako zagrożenie stara się ich pozbyć lub zniszczyć. Taki stan nazywany jest chorobą autoimmunologiczną, to nic innego jak właśnie samoczynne niszczenie własnego organizmu niezależnie od woli pacjenta.